Μια μέρα στη σχολή (part 2)

Είμαι ένα μικρό χελωνάκι χωρίς όνομα, τα μικρά χελωνάκια δεν έχουν όνομα!

Συνεχίζοντας την βόλτα μας στη σχολή είδα πολλά περίεργα πράγματα. Ο Θανάσης μου είχε πει ότι έρχονται εδώ (οι φοιτητές) για να μάθουν κάποια πράγματα για να μπορέσουν να βρουν δουλειά αργότερα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι οι περισσότερες κοπέλες είχαν μπερδευτεί λιγάκι. Συγκεκριμένα είχαν μπερδέψει τις μέρες και τις ώρες αφού 9 το πρωί δεν γίνεται να εμφανίζεσαι στη σχολή λες και είσαι έτοιμη να πας στα μπουζούκια και τα club (ακόμα και αν ανήκεις στην Δασπ) με πέντε στρώσεις make-up, δεκάποντο τακούνι, χρυσαφί τσαντούλα με ασορτί υπόδημα και όλα φάτσα φόρα... (Τα παραπάνω μου τα είπε ο Θανάσης να τα γράψω γιατί απ' ότι μου είπε τα είχε άχτι τόσο καιρό να τα πει κάπου και έτσι του έκανα το χατίρι!)

Μα καλά, ρώτησα τον Θανάση, πότε προλαβαίνουν και είναι έτσι «καλοφτιαγμένες» 9 το πρωί κάθε μέρα? Μου είπε ότι αυτές για να μην προδώσουν τον κώδικα τιμής είκοσι σημείων του Cosmo είναι ικανές να ξυπνήσουν από τις 6 για να είναι έτσι φτιαγμένες. Πιο πολύ με προβλημάτισε το ότι αυτές οι κοπέλες υποτίθεται ότι είναι από τις εξυπνότερες στην Ελλάδα (σύμφωνα με τον βαθμό τους πάντα) και προσπαθούσα να φανταστώ πως θα είναι οι χαζές κοπέλες. Ο Θανάσης μου είπε ότι δεν φταίνε μόνο αυτές, αλλά φταίμε και εμείς οι μα...ες (λογοκρισία από την Κατερίνα) οι άντρες που τους δίνουμε αξία και σημασία, ή μήπως εμείς τις έχουμε οδηγήσει σε αυτήν την κατάσταση. Σε αυτό το σημείο είπα στον Θανάση ότι άμα θέλει να φιλοσοφήσει να φτιάξει το δικό του blog και ότι αυτό είναι το δικό μου blog και δεν θα γράφω συνέχεια τις δικές του σκέψεις. Προς στιγμήν φάνηκε να το σκέφτεται και να του καλάρεσε σαν ιδέα αλλά μετά πρέπει να σκέφτηκε ότι έχει πολλές ασχολίες (πχ Warcraft) και ότι μάλλον δεν θα τα έβγαζε όλα πέρα. Ευτυχώς...!

Συνεχίζοντας μπήκαμε σε ένα μάθημα που το δίδασκε κάποιος κύριος Βουρλάκης. Αυτός ο κύριος είναι πολύ καλός αφού από την αρχή μας είπε ότι χάρη μας κάνει που έρχεται και διδάσκει (δηλαδή που κάνει την δουλειά του όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο) και ότι άμα ήθελε δεν θα ερχόταν καν στο πανεπιστήμιο (να κάνει την δουλειά του όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο) και θα καθόταν σπίτι του. Βέβαια αυτό που δεν κατάλαβα είναι γιατί κάνει χάρη στους φοιτητές που έρχεται στο πανεπιστήμιο αφού για αυτόν ακριβώς το λόγο πληρώνεται από το κράτος.... Περίεργοι που είσαστε εσείς οι άνθρωποι!

Υ.Γ. Ζητώ συγνώμη που δεν ανανεώνω το blog μου τόσο συχνά, αλλά βλέπετε χειμώνας έρχεται και πρέπει να κάνω και εγώ τις καβάτζες μου... Αλλά μην ανησυχείτε δεν θα σας αφήσω παραπονεμένους.

..... Συνεχίζεται .....