Τα Χριστούγεννα άργησαν κάνα μήνα

Είμαι ένα μικρό χελωνάκι χωρίς όνομα, τα μικρά χελωνάκια δεν έχουν όνομα!

Τα Χριστούγεννα άργησαν περίπου δυο μήνες απ' ότι φαίνεται. Εγώ πρώτη φορά βλέπω χιόνι στη ζωή μου και μ' άρεσε πολύ! Το κακό ήταν ότι αναγκάστηκα να φύγω από το μπαλκόνι γιατί είχε καλυφθεί από το πολύ χιόνι.



Όχι ότι στεναχωρήθηκα βέβαια, βολεύτηκα στο σπίτι που είχε και ζεστούλα, αναμμένο καλοριφέρ και τζάκι. Και η κοτούλα που έχουμε στην πίσω αυλή μετακόμισε στο σπίτι του παππού.
Δυστυχώς εγώ δεν μπορούσα να βγω έξω, όπως και η Κατερίνα και ο παππούς που καθίσαν σπίτι όλο αυτό το τριήμερο του χιονιά. Αλλά ο Πολυζώης, ο Αναστάσης, η Ηλιάνα και ο Θανάσης βγήκαν βόλτα στο βουνό πιο πάνω από το σπίτι μας και πέρασαν πολύ ωραία απ' ότι μου είπαν. Παίξανε χιονοπόλεμο, περπάτησαν στο χιόνι μέχρι που είδαν και άλογα (!) εκεί πέρα... Ζήλεψα λιγάκι να σας πω την αλήθεια αλλά το ξεπέρασα γρήγορα...

Το δεύτερο κύμα Χριστουγέννων ήρθε όταν παρασκευή πρωί ο Θανάσης παρέλαβε έναν σάκο γεμάτο βινύλια! Άσπρος και φουσκωτός θύμιζε σάκο του Άγιου Βασίλη που ξέχασε να τον παραδώσει στις γιορτές και τον έφερα αργοπορημένα την Παρασκευή. Ο Θανάσης τρελάθηκε από τη χαρά του γιατί τα περίμενε καιρό και η ανυπομονησία του είχε φτάσει στα ύψη.
Τα άνοιξε και να τι είχε παραγγείλει. Μερικά από τα βινύλια ήταν πολύ ωραία φτιαγμένα με τους στίχους τους, τις ζωγραφιές τους, με τα όλα τους! Πολύ το ευχαριστήθηκε ο Θανάσης και ξεκίνησε έναν μαραθώνιο για να προλάβει να το ακούσει όλα σε μια μέρα λες και αύριο κάποιος θα του τα έπαιρνε. Ποιος άκουγε τον Πολυζώη που του φώναζε (όπως σχεδόν κάθε μέρα) να κάτσει να διαβάσει για την εξεταστική, μπας και περάσει κάποιο μάθημα;
Όχι πάντως ο Θανάσης!



Περίεργοι που είσαστε εσείς οι άνθρωποι...