Μια μέρα στη σχολή

Είμαι ένα μικρό χελωνάκι χωρίς όνομα, τα μικρά χελωνάκια δεν έχουν όνομα!

Σήμερα έκανα μια μικρή ζαβολιά! Το πρωί πριν ξυπνήσει ο Θανάσης και με καταλάβει μπήκα στο δωμάτιό του και τρύπωσα μέσα στην τσάντα που παίρνει για την σχολή (δεν δυσκολεύτηκα και ιδιαίτερα πάντα στο πάτωμα είναι!) για να δω πως είναι αυτό το περίφημο Πανεπιστήμιο και πως τα περνάει εκεί.
Πήρε το αμάξι (το παλιό) έβαλε την τσάντα στο κάθισμα του συνοδηγού και ξεκίνησε βιαστικός όπως πάντα. Στα μέσα της διαδρομής όταν πλέον δεν μπορούσε να με γυρίσει πίσω (ο Θανάσης πάντα ξεκινάει τελευταία στιγμή για τη σχολή του με αποτέλεσμα να τρέχει σαν τρελός στην διαδρομή) βγήκα δειλά δειλά και του αποκάλυψα την ζαβολιά που έκανα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι δεν νευρίασε όπως θα περίμενα αλλά μου είπε «καλά να πάθεις» και ότι «θα πεθάνεις από την βαρεμάρα»!
Φτάσαμε στο μετρό και μετά στον ηλεκτρικό και μετά από λιγάκι περπάτημα (του Θανάση, όχι δικό μου... είπαμε χελώνα είμαι στο κάτω κάτω!) φτάσαμε στην Ασοεε! Όταν πήγαμε να μπούμε στην σχολή δεχθήκαμε επίθεση! Δεξιά και αριστερά από την είσοδο της σχολής μας πολιορκούσαν κάτι τύποι που θέλοντας και μη βάλθηκαν να μας γεμίσουν φυλλάδια. Τι όχι να τους λέει ο Θανάσης τι δεν θέλω εκεί αυτοί! Είχαν βάλει σκοπό να μην περάσουμε την πόρτα χωρίς δέκα φυλλάδια... Ρώτησα τον Θανάση «μα καλά δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν από το να μοιράζουν φυλλάδια;» αλλά μου είπε ότι αυτή είναι η δουλειά τους.

Μετά το πρώτο σοκ αντίκρισα το κεντρικό κτήριο της σχολής... γεμάτο με πανό από διάφορες «παρατάξεις» όπως μου εξήγησε ο Θανάσης. Πάνω κάτω το ίδιο ενοχλητικοί με αυτούς που μοιράζουν τα φυλλάδια είναι απλά δεν πληρώνονται για αυτό, κάτι που τους κάνει περισσότερο χαζούς. Ο Θανάσης προσπάθησε γρήγορα να μου εξηγήσει τι ακριβώς κάνουν αυτοί στο Πανεπιστήμιο. Μου είπε ότι κάθε παράταξη έχει το ρόλο της. Υπάρχει μια που έχει σαν σκοπό να ενισχύσει τον πολιτιστικό θεσμό που λέγεται μπουζούκια. Σε αυτήν την παράταξη τα μέλη της είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικά μεταξύ τους και ο καθένας προσπαθεί να πάει όσες πιο πολλές φορές μπορεί στα μπουζούκια καθώς και να σπάσει το ρεκόρ που το έχει ο εκάστοτε πρόεδρός της.

Ο μπαμπάς του Θανάση λέει ότι η δεύτερη παράταξη (που ανταγωνίζεται αυτή των μπουζουκιών) είναι η καλύτερη αλλά ο Θανάσης δεν συμφωνεί. Μου είπε ότι στην παραπάνω παράταξη όπου μπουζούκια βάλε clubs γιατί αυτή είναι η κύρια διαφορά τους.

Βέβαια στο πανεπιστήμιο υπάρχει πάντα μια ή περισσότερες «αγωνιστικές» παρατάξεις, μου είπε ο Θανάσης. Για ποιο πράγμα αγωνίζονται, τον ρώτησα.
Συνήθως για το ποιος θα πάει στις πιο πολλές πορείες (κάθε χρόνο γίνεται απονομή στον καλύτερο «επαναστάτη») και εναντίον των πλουσίων που είναι συνήθως οι γονείς τους...

Όλοι αυτοί κάθε μέρα βρίζονται, μαλώνουν και πλακώνονται και νομίζουν ότι η σχολή είναι δική τους, κτήμα τους... Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι γιατί οι άλλοι φοιτητές τους ανέχονται και δεν τους διώχνουν.... Περίεργοι που είσαστε εσείς οι άνθρωποι!

Τσιμπούρια, πολιτική και άλλα εξωτικά πουλιά

Είμαι ένα μικρό χελωνάκι χωρίς όνομα, τα μικρά χελωνάκια δεν έχουν όνομα!

Μετά το πρωινό μου που αποτελείται από λιχουδιές όπως φύλα συκής και ρώγες σταφυλιού, η Ηλιάνα με έφερε μέσα στην κουζίνα όπου ο Θανάσης έτρωγε το πρωινό του (αυτός προτιμάει γάλα με δημητριακά). Μετά από κάμποση ώρα παιχνιδιού η Ηλιάνα παρατήρησε ότι είχα κάτι περίπου στον λαιμό (στο αντίστοιχο σημείο που είναι ο σβέρκος σας), ήταν κάτι σαν ένα μπιμπικάκι και ήταν στο χρώμα του δέρματος μου. Το έδειξε στον Θανάση και αυτός είπε ότι είναι τσιμπούρι (από εκεί πρέπει να βγαίνει η έκφραση «έκατσε σαν τσιμπούρι στον σβέρκο μου»). Τα τσιμπούρια μου είπε ο Θανάσης, είναι κάτι κακά ζουζούνια που χώνουν την μουσούδα τους στο δέρμα σου, ρουφάνε το αίμα σου και όσο πιο πολύ αίμα ρουφάνε τόσο πιο πολύ μεγαλώνουν. Εγώ στην αρχή τρόμαξα, αλλά ο Θανάσης με καθησύχασε λέγοντάς μου ότι δεν είναι κάτι τρομερό, και ότι στο δασάκι έχει δει χελώνες που έχουν πολλά τσιμπούρια στα πόδια τους, στον λαιμό τους ακόμα και στο καβούκι τους.
Πήρε μια χαρτοπετσέτα και τράβηξε το τσιμπούρι και βγήκε από το δέρμα μου. Στην αρχή πόνεσε λιγάκι αλλά χάρηκα τόσο πολύ που έφυγε από πάνω μου που δεν με ένοιαξε. Ήταν σαν μια μικρή φακή και η μουσούδα της ήταν πολύ μικρή, το συνολικό δε θέαμα αηδιαστικό...

Αργότερα πήγαμε στο δωμάτιο του Θανάση με την Κατερίνα και τον Αναστάση, όπου ο Αναστάσης μας έδειξε ένα βίντεο με ένα περίεργο εξωτικό πουλί που μπορεί να μιμηθεί ένα σωρό ήχους! Αξίζει να το δείτε (όχι σαν την Τατιάνα) !!!



Ακόμα σήμερα το βράδυ ο Αναστάσης, η Ηλιάνα, ο Θανάσης και ο Ζώης πιάσανε πολιτική κουβέντα. Σε λιγάκι ανέβηκαν τα αίματα και όπως γίνεται πάντοτε τους άκουγα χωρίς να χρειαστεί να στήσω αυτί! Η Ηλιάνα γρήγορα αποχώρησε (μάλλον γιατί είχε κάτι καλύτερο να κάνει), και έμειναν οι υπόλοιποι να συζητάνε για διάφορα θέματα. Συνέχεια άκουγα για έναν Βενιζέλο και έναν Παπανδρέου. Ο Ζώης υποστήριζε αυτόν τον Βενιζέλο αλλά τα παιδιά δεν ενθουσιάζονταν με κανέναν από τους δύο, όπως και ο Ζώης βέβαια αλλά δεν μπορούσε και δεν ήθελε να το παραδεχθεί.
Λοιπόν νομίζω ότι κατάλαβα τι είναι η πολιτική.
Πολιτική είναι κάτι που όλοι το βρίζουν και δεν το θέλουν αλλά κατά βάθος τους αρέσει και όλο με αυτό (θέλουν να) ασχολούνται!

Εγώ δεν ξέρω τι είναι η πολιτική αλλά δεν μου αρέσει και πολύ, όπως και στα παιδιά βέβαια αλλά αυτά είναι υποχρεωμένα να ασχολούνται μαζί της. Βλέπετε εμείς οι χελώνες ζούμε πολύ πιο απλά και ήρεμα χωρίς σκοτούρες και πολιτικές όπως εσείς οι άνθρωποι. Περίεργοι που είσαστε εσείς οι άνθρωποι!

Δημοσιογράφοι, γιατροί και διάφορα τερατάκια

Είμαι ένα μικρό χελωνάκι. Δεν έχω όνομα, τα μικρά χελωνάκια δεν έχουν όνομα!

Σήμερα το απόγευμα είχε κρύο και είχα κρυφτεί σε μια γωνιά στο μπαλκόνι ανάμεσα από μια σκούπα, ένα φαράσι και έναν κουβά. Ο Ζώης με έψαχνε και δεν με βρήκε στην συνηθισμένη μου «κρυψώνα» που είναι ανάμεσα σε κάτι φύλλα. Αφού έψαξε όλο το μπαλκόνι τελικά με βρήκε. Με πήρε μέσα στην κουζίνα όπου καθόταν και έβλεπε τηλεόραση. Τον ρώτησα τι βλέπει και μου είπε ότι «βλέπει το δελτίο των 8». Ένα σωρό άνθρωποι μιλούσαν για έναν καλό παππούλη που ήταν πολύ άρρωστος και τον είχαν πάει στην Αμερική για να γίνει καλά. Στα δελτία ειδήσεων μιλάνε κάποιοι σοφοί άνθρωποι που λέγονται δημοσιογράφοι οι οποίοι πρέπει να είναι πολύ έξυπνοι γιατί ξέρουν πολλά πράγματα και πάντα έχουν λύση για όποιο πρόβλημα και αν υπάρχει. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι δημοσιογράφοι γιατί αλλιώς κάποιοι άνθρωποι που δεν ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους, δεν θα είχαν ποιον να τους συμβουλέψει και να τους διορθώσει.
Απ' ότι μου είπε ο Ζώης σήμερα συμβούλευαν έναν γιατρό που είναι Έλληνας και δουλεύει στην Αμερική και τον λένε Τζάκη (ο Θανάσης μπήκε μέσα και έκανε ένα χαζό λογοπαίγνιο, είπε «αυτός πρέπει να είναι από μεγάλο τζάκι» αλλά κανένας δεν γέλασε) πως να κάνει καλά αυτόν τον παππούλη, γιατί αυτοί πάντα ξέρουν καλύτερα. Μάλιστα είχαν την βοήθεια πολλών Ελλήνων γιατρών (που δουλεύουν στην Ελλάδα) και έλεγαν ότι αυτός ο Τζάκης δεν κάνει καλά τη δουλειά του και αυτοί ξέρουν πως θα γίνει καλά ο παππούλης. Ρώτησα τον Ζώη και τον Θανάση την άποψή τους, και μου είπαν «όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια». Δεν τους ρώτησα τι εννοούσαν γιατί κουράστηκα τόσην ώρα που συζήταγαν για το ίδιο πράγμα λες και ήταν κάτι τόσο σημαντικό. Μάλλον αυτοί οι σοφοί οι δημοσιογράφοι δεν έχουν τι να κάνουν και όλη μέρα συζητάνε για βλακείες.

Ξέχασα να σας πω ότι χθες ο Θανάσης με γνώρισε σε μια καλή του φίλη που την λένε Χριστίνα. Η Χριστίνα με κοίταγε περίεργα και πρέπει να με συμπάθησε πολύ γιατί είπε στον Θανάση ότι είμαι πολύ μικρός σαν σοκολατάκι, αλλά μου μίλαγε πολύ αργά λες και είμαι χαζό. Μετά πήγαν και κλείστηκαν στο δωμάτιο του Θανάση και βγήκαν μετά από πολύ ώρα. Πρέπει να τους αρέσει πολύ να κάθονται και να βλέπουν ταινίες γιατί όταν ρώτησα τον Θανάση τι κάνανε πέντε ώρες μόνοι τους κλεισμένοι στο δωμάτιο μου είπε «εεεε... βλέπαμε ταινία!». Ευτυχώς ο Θανάσης δεν έχει πολλές φίλες γιατί αλλιώς θα καθόταν όλη μέρα στο δωμάτιό του κλεισμένος και θα έβλεπε ταινίες, και δεν θα είχε χρόνο να ασχοληθεί με μένα και με την σχολή του!

Ο Θανάσης πρέπει να είναι πολυάσχολος γιατί όλη μέρα η μητέρα του (η Κατερίνα) του φωνάζει να κάνει δουλειές στο σπίτι και να φανεί λίγο χρήσιμος, αλλά αυτός πάντα κάνει κάτι εκείνη την ώρα και της λέει σε λίγο και αργότερα. Συνήθως ασχολείται με κάτι περίεργα πλάσματα στο κομπιούτερ και βοηθάει τα καλά πλασματάκια που θέλουν να τα σκοτώσουν κάτι άλλα κακά τέρατα!! Πάλι καλά που υπάρχει και ο Θανάσης γιατί αλλιώς τα καλά πλασματάκια δεν θα τα έβγαζαν πέρα μόνα τους. Α! Κατερίνα εσύ που λες ότι θες να βοηθάς τους άλλους ανθρώπους και ότι είσαι καλή χριστιανή γιατί δεν αφήνεις τον Θανάση να βοηθάει τα καλά πλασματάκια και όλο του φωνάζεις ότι είναι άχρηστος? Περίεργοι που είσαστε εσείς οι άνθρωποι!

Μια μικρή μετακόμιση

Είμαι ένα μικρό χελωνάκι. Δεν έχω όνομα, τα μικρά χελωνάκια δεν έχουν όνομα!

Σήμερα είχαμε μετακόμιση. Ήρθε μια περίεργη κυρία στο σπίτι, με τα μαλλιά της ανακατεμένα έβαλε στο ραδιόφωνο κάτι τύπους που τραγούδαγαν κάτι παλιά τραγούδια και επειδή αυτοί (οι τύποι) πρέπει να είναι όσο παλιοί όσο και τα τραγούδια τους, ξεχνούσαν να πάνε στον επόμενο στίχο. Δεν πρέπει να κάνουν και μεγάλη επιτυχία αν θέλετε την άποψή μου. Ο Θανάσης που ήρθε να με πάει στον πάνω όροφο αγουροξυπνημένος (όπως πάντα), μουρμούρησε «πάλι τους παπάδες έχει βάλει πρωνιάτικα θεέ μου!».

Αυτοί οι παπάδες απ' ότι μου είπε ο Θανάσης κάνουν τελικά μεγάλη επιτυχία! Δεν το περίμενα με τίποτα γιατί δεν είναι ούτε όμορφοι, ούτε νέοι, άσε που είναι και τρομακτικοί. Φοράνε μόνο μαύρα ρούχα και έχουν μακρυά μαλλιά και γένια. Μοιάζουν με κάτι παιδιά που βλέπω να περνάνε κάτω στον δρόμο, που φοράνε και αυτά μαύρα ρούχα και έχουν μακρυά μαλλιά, αλλά πολλές φορές τα ακούω να τους βρίζουν. Περίεργο μου φαίνεται αυτό, μάλλον θα τους ζηλεύουν που αυτοί είναι τόσο διάσημοι και γνωστοί και κυκλοφορούν με μεγαααάλα αμάξια, ενώ αυτά κυκλοφορούν με τα πόδια και κανείς δεν παίζει τα τραγούδια τους στο ραδιόφωνο.
Οι μεγάλοι άνθρωποι (όπως ο παππούς του) πηγαίνουν τουλάχιστον μια φορά την βδομάδα και τους βλέπουν να τραγουδάνε, αλλά δεν μένουν σ' αυτά... κολλάνε και φωτογραφίες τους στον τοίχο και επειδή δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι την Κυριακή που θα πάνε να τους δουν, τους ακούνε και στο ραδιόφωνο! Μάλλον τους αρέσει που τα λένε αργά και έτσι τα καταλαβαίνουν εύκολα, φαντάζεστε να τραγούδαγαν σαν αυτούς τους σκούρους τύπους που δεν καταλαβαίνουν ούτε και οι ίδιοι τι λένε?

Τέλος πάντων, αυτή η περίεργη κυρία ήρθε στο σπίτι μας και το έκανε άνω κάτω! Το γέμισε νερά και σκόνες και μας έδιωξε όλους από εκεί που καθόμασταν! Έμενα από το μπαλκόνι μου και τον Θανάση από το δωμάτιο του. Ο Θανάσης δεν πρέπει να την συμπαθεί πολύ γιατί μου είπε ότι έτσι που ανακατώνει τα πράγματά του, μετά δεν βρίσκει που τα άφησε. Τον ρώτησα τι δουλειά κάνει αυτή η κυρία με τα περίεργα μαλλιά και γιατί έρχεται στο σπίτι μας και μας το βρωμίζει, και μου απάντησε ότι είναι καθαρίστρια και η δουλειά της είναι να καθαρίζει το σπίτι και να το βάζει σε μια τάξη. Κάπου εδώ μπερδεύτηκα αλλά δεν ασχολήθηκα και πολύ. Το μπαλκόνι στον πάνω όροφο είναι το ίδιο με το δικό μου μπαλκόνι αλλά τα βλέπω όλα από πιο ψηλά και αυτό μου άρεσε!

Στον πάνω όροφο μένει ο Αναστάσης και η Ηλιάνα. Δεν πρόλαβα να δω και πολλά πράγματα γιατί ο Θανάσης βιαζόταν να με αφήσει, για να πάει να κοιμηθεί ... πάλι. Του Θανάση του αρέσει πολύ να κοιμάται και λέει ότι ο ύπνος είναι υγεία. Εκεί πέρα που έπαιζα και σκαρφάλωνα στο πεζούλι του μπαλκονιού έπεσα από την ανάποδη και δεν μπορούσα να γυρίσω... Κουνούσα τα χέρια μου και τα πόδια μου αλλά δεν κατάφερνα τίποτα μέχρι που ξύπνησε ο Θανάσης και με πήρε να πάμε κάτω. Ουφ!

Καλύτερα να φύγω όμως πριν γυρίσει ο Θανάσης και με πιάσει στο κομπιούτερ γιατί μπορεί και να θυμώσει. Τώρα που το θυμήθηκα καιρό έχει να πει κάτι κακό για τις γυναίκες! Περίεργοι που είσαστε εσείς οι άνθρωποι!

Πρωινή κουβεντούλα

Είμαι ένα μικρό χελωνάκι. Δεν έχω όνομα, τα μικρά χελωνάκια δεν έχουν όνομα!

Δεν πρόλαβα να χαρώ τις βολτίτσες μου σήμερα και άρχισε το πείραγμα! Η Ηλιάνα με πήρε και πήγαμε στην κουζίνα, όπου ο Θανάσης έφτιαχνε πρωινό καφέ ... στις 12. Φαινόταν κουρασμένος και ξενυχτισμένος, η Ηλιάνα του είπε κοροϊδευτικά «πάλι διάβαζες μέχρι αργά χτες βράδυ να φανταστώ ε;». Ο Θανάσης δεν απάντησε και έκανε πως δεν ακούει, συνέχισε να φτιάχνει τον καφέ του και μουρμούρισε «δεν υπάρχει ζωή πριν τον καφέ», σέρνοντας τα πόδια του. Ο Θανάσης πίνει τον καφέ του ελληνικό, όπως ο παππούς του. Του αρέσει να ρουφάει τον καφέ του κάνοντας θόρυβο, σαν τον παππού του που τον λένε και αυτόν Θανάση. Μου είπε ότι έτσι πίνουν τον καφέ τους οι μερακλήδες. Έχετε ένα κόλλημα εσείς οι άνθρωποι με το να κάνετε θόρυβο! Τι κακό και αυτό! Τον παππού του Θανάση δεν τον έχω γνωρίσει ακόμα και μου φάνηκε παράξενο που έχουν το ίδιο όνομα γιατί όλοι θα μπερδεύονται και δεν θα ξέρουν για ποιον μιλάνε. Μα καλά τόσα ωραία ονόματα υπάρχουν, Θανάση πήγαν να τον βγάλουν?

Η Ηλιάνα φοιτήτρια και αυτή, μου είπε ότι στη σχολή της ασχολείται με τους υπολογιστές που είναι μια ξένη λέξη για τα κομπιούτερ. Δεν κατάλαβα γιατί της αρέσει να λέει ξένες λέξεις αφού υπάρχει ήδη αντίστοιχη λέξη στα ελληνικά. Μάλλον έτσι θέλει να κάνει την έξυπνη και την διαβασμένη, αφού δεν είναι σωστή και καλή φοιτήτρια. Ο Θανάσης μου τα είπε αυτά, και μου είπε ότι «χαλάει την πιάτσα, πήρε το πτυχίο μόλις στα πέντε χρόνια, και ο μπαμπάς θα μου τα πρήζει μετά να πάρω και εγώ γρήγορα το πτυχίο». Μέτα είπε κάτι κακό για τις γυναίκες Τι είναι αυτό το πτυχίο, θα σας γελάσω. Απ' ότι κατάλαβα πτυχίο είναι ένα χαρτί που όλοι θέλουν να το έχουν και μετά μετανοιώνουν. Εμ βέβαια τόσο χρόνια για να πάρεις μόνο ένα χαρτί? Γι' αυτό πρέπει να λένε ότι οι φοιτητές είναι τεμπέληδες!
Το πτυχίο δεν είναι κάτι χρήσιμο όπως είναι τα λεφτά που είναι και αυτά κάτι χαρτιά που όλοι θέλουν να έχουν και κάνεις δεν το μετανιώνει που τα έχει. Υπάρχουν βέβαια και μερικοί που λένε ότι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά αυτοί νομίζω ότι λέγονται άνεργοι.

Περίεργοι που είσαστε εσείς οι άνθρωποι!

Σέ μια ρώγα από σταφύλι

Είμαι ένα μικρό χελωνάκι. Δεν έχω όνομα, τα μικρά χελωνάκια δεν έχουν όνομα!

Σήμερα πέρασα την περισσότερη μέρα μου κάνοντας βόλτες στο μπαλκόνι, ωραία είναι και το απόγευμα ήρθαν να με δουν ο Θανάσης και η Ηλιάνα. Μου έφεραν και μια ρώγα από σταφύλι και μου την έκοψαν στα τέσσερα για να μπορώ να την φάω πιο εύκολα. Μέτα άρχισαν να παίζουν μαζί μου, με σήκωναν ψηλά και έβλεπα τον δρόμο που είναι από κάτω και το δασάκι απέναντι! Είχε πολύ πλάκα!

Στο δρόμο περνάνε συνέχεια πολλά αμάξια και μηχανάκια που κάνουν θόρυβο. Όμως υπάρχουν κάποια αμάξια και μηχανάκια που κάνουν πολύ μα πολύ θόρυβο. Όταν ρώτησα τον Θανάση γιατί κάνουν τόσο πολύ βαβούρα, μου είπε ότι σε μερικούς αρέσει να περνάνε και να τους ακούνε όλοι γύρω τους, είναι το χόμπι τους. Επίσης μου είπε ότι επειδή τους λείπει κάτι χαμηλά (δεν κατάλαβα τι) θέλουν να κάνουν εντύπωση έτσι. Τον ρώτησα τι τους λείπει και γιατί δεν μπορούν να το βρουν, αλλά μου είπε να μη με νοιάζει γιατί εγώ είμαι χελωνάκι και δεν έχω τέτοια προβλήματα, και μετά είπε κάτι για τις γυναίκες που πρέπει να ήταν κακό. Εγώ νομίζω ότι είναι και αυτό ένα παιχνίδι όπως το τάβλι που για να κερδίσεις πρέπει να κάνεις τον πιο πολύ θόρυβο, αλλά αυτό δεν έχει και πολύ πλάκα. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να είναι από την Αυστραλία γιατί λέγονται κάγκουρες και έχουν περίεργα μαλλιά, ελπίζω αυτός ο καλός κύριος που δεν θυμάμαι πως τον είπε ακριβώς ο Θανάσης (νομίζω τον λένε Χεριχέρι, περίεργα ονόματα έχετε εσείς οι άνθρωποι) να κρατήσει την υπόσχεσή του και να τους στείλει πίσω στην Αυστραλία με τους φίλους τους!

Εδώ που τα λέμε και ο Θανάσης σαν να μην μου μοιάζει και πολύ με Έλληνα. Τα μαλλιά του δεν είναι όπως των άλλων στο σπίτι, είναι χοντρά και μακρυά και ο Ζώης τον λέει μερικές φορές τουρίστα, του λέει και να κόψει τα μαλλιά του γιατί είναι σαν να έχει έρθει από την Τζαμάικα και να σοβαρευτεί και να γίνει όπως όλοι οι άλλοι. Μάλλον θα φοβάται μήπως τον καταλάβουν και τον διώξει αυτός ο κύριος Χεριχέρι μάζι με τους άλλους από την Αυστραλία. Τώρα που το σκέφτομαι δεν θέλω να φύγει ο Θανάσης και να πάει στην Τζαμάικα, και αυτός ο κύριος Χεριχέρι δεν μου αρέσει!

Περίεργοι που είσαστε εσείς οι άνθρωποι!