Βρήκα σπίτι!

Είμαι ένα μικρό χελωνάκι. Δεν έχω όνομα, τα μικρά χελωνάκια δεν έχουν όνομα!

Εκεί λοιπόν που έκοβα βόλτες στο άλσος της Πετρούπολης ένας κύριος, (δεν ξέρω και πολλά για τους ανθρώπους αλλά τον έκοψα κοντά στα 50-60) με γκρίζα μαλλιά, με μάζεψε και με πήγε στο σπίτι του. Μου συστήθηκε σαν Πολυζώης, αλλά τώρα που γίναμε φίλοι μου είπε ότι μπορώ να τον φωνάζω Ζώη, περίεργα ονόματα έχετε εσείς οι άνθρωποι.
Το σπίτι του (που πλέον είναι και δικό μου!) είναι απέναντι από το δασάκι της Πετρούπολης. Πρώτα πρώτα με έδειξε σε όλη την οικογένειά του (μου!) την γυναίκα του, μια συμπαθητική 50άρα (την λένε Κατερίνα και είναι καθηγήτρια στο γυμνάσιο που είναι δίπλα στο δασάκι που έκοβα βόλτες) και τα παιδιά του.
Έχει τρία παιδιά ο Πολυζώης, τον Αναστάση, την Ηλιάνα και τον μικρότερο τον Θανάση. Με γνώρισε και στα τρία του παιδιά, ο Αναστάσης και ο Θανάσης αρχικά δεν ασχολήθηκαν πολύ μαζί μου γιατί ήταν απασχολημένοι στα κομπιούτερ τους, αλλά όταν έμαθαν ότι θα μένω μαζί τους μου φάνηκε ότι χάρηκαν πολύ!

Απ' ότι μου είπε ο Ζώης, και τα τρία του παιδιά είναι φοιτητές. Δεν ξέρω τι είναι ο φοιτητής αλλά απ' ότι κατάλαβα σημαίνει ότι κάθονται την περισσότερη μέρα τους στο κομπιούτερ και το κοιτάζουν. Πρέπει να είναι δύσκολο πράγμα να είσαι φοιτητής.
Οι φοιτητές όταν δεν κάθονται στο κομπιούτερ τους, διαβάζουν,πηγαίνουν βόλτες και μερικές φορές πηγαίνουν σε ένα μεγάλο σπίτι με άλλους φοιτητές που λέγεται Πανεπιστήμιο. Δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι κάνουν εκεί, αλλά ελπίζω με τον καιρό να μου εξηγήσουν!

Ο Ζώης μου είπε ότι είναι καθηγητής και διευθυντής σε ένα Λύκειο στην Πετρούπολη. Τον ρώτησα τι είναι αυτό και τι ακριβώς κάνει εκεί. Μου είπε ότι το Λύκειο είναι και αυτό ένα μεγάλο σπίτι (όπως και στο Γυμνάσιο που δουλεύει η γυναίκα του) που πάνε πολλά παιδιά και ακούνε τι τους λένε οι καθηγητές. Μη του το πείτε άλλα νομίζω ότι οι καθηγητές δεν πρέπει να λένε και τίποτα σπουδαίο γιατί οι μαθητές συνήθως δεν τους ακούνε αλλά κάνουν ότι τους ακούνε και είτε χαζεύουν είτε μιλάνε μεταξύ τους. Παλιότερα παίζανε και με κάτι πράγματα που λέγονται κινητά αλλά τώρα δεν τους αφήνουν να έχουν μαζί τους κινητά, γιατί σε ένα Λύκειο κάτι κακά παιδιά παίζανε με τα κινητά τους και το μάθανε οι μεγάλοι και νευριάσανε πολύ.

Μετά με έβαλε στο μπαλκόνι τους και μου έβαλε φαγητό για να τρώω. Άμα σκαρφαλώσω λίγο στο μπαλκόνι βλέπω το δασάκι που με βρήκε ο Ζώης, αλλά επειδή είναι ψηλά φοβάμαι να σκαρφαλώνω για να μην πέσω κάτω. Επίσης κάθε μέρα το απόγευμα ο Ζώης και η Κατερίνα πηγαίνουν βόλτα στο δασάκι αλλά μέχρι στιγμής δεν με παίρνουν μαζί τους, μάλλον φοβούνται να μη χαθώ γιατί είμαι μικρός ακόμα. Μετά ο Ζώης κάθεται στην αυλή του σπιτιού μαζί με έναν φίλο του και με τις ώρες μιλάνε και παίζουν τάβλι. Το τάβλι πρέπει να είναι παιχνίδι που έχει πολύ πλάκα και για να κερδίσεις πρέπει να κάνεις τον περισσότερο θόρυβο με κάτι πλαστικά πράγματα!

Πρέπει να φύγω τώρα γιατί ο Θανάσης πρέπει να κάτσει στο κομπιούτερ του, δεν ξέρω πότε θα ξανάρθω γιατί πρέπει να κάνει κάτι πολύ σοβαρό εδώ στο κομπιούτερ του. Οι γονείς του όμως δεν πρέπει να θέλουν να γίνει ο Θανάσης καλός φοιτητής γιατί όλη την ώρα του φωνάζουν να φύγει από το κομπιούτερ του, περίεργοι που είσαστε εσεις οι άνθρωποι!